در این شهر شلوغ ...
با این همه جمعیت ...
چقدر من تنها هستم ...!
دریغ از دلی ...
که همدلی کند با دل تنهای من ...
دریغ از آغوش گرمی ...
که مرا برای خودم
و نه برای خودش،
بخواهد ...
...
آرزوهای سبز من یک به یک بر باد رفتند ...
احساسات زیبای من ...
شور و شوق من ...
همه و همه مُردند ...
هر کس توانست ، با ضربه ای کاری یکی از آنها را از پای درآورد ...
از من جسمی مانده که روحی در آن نیست ...
یک مُرده ... که هنوز نفس می کشد ...
یک مُرده ...که هنوز درد می کشد ...